Μία από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνει ο κάθε ιδιοκτήτης σκύλου, μόλις αποκτήσει το δικό του τετράποδο κατοικίδιο, είναι πόσο είναι το προσδόκιμο ζωής του. Μπορεί να είναι σχήμα οξύμωρο ότι μόλις αποκτήσεις τον σκύλο αναρωτιέσαι πότε θα φύγει από τη ζωή, αλλά αυτό είναι θέμα της ψυχολογίας και του φόβου του αποχωρισμού.
Ερωτήσεις, λοιπόν, όπως, «Πόσα χρόνια θα ζήσει ακόμα;», «είναι δηλαδή ένας επαναστάτης έφηβος;», «θεωρείται ότι ο σκύλος μου έχει πλέον γεράσει;» και γενικά ερωτήσεις που προσπαθούν να φέρουν τον σκύλο όσο πιο κοντά στα ανθρώπινα δεδομένα, γίνεται, είναι τακτικό φαινόμενο.
Στην προσπάθεια, λοιπόν, να υπολογίσουμε σε ανθρώπινα χρόνια την ηλικία του σκύλου, έχουμε δημιουργήσει διάφορες μεθόδους, οι οποίες δεν είναι έγκυρες. Η ηλικία του σκύλου μας είναι στην ουσία το πηλίκο της δικής μας ηλικίας διαιρεμένο με μία σταθερά. Για παράδειγμα, ας χρησιμοποιήσουμε τη γνωστή σε όλους σταθερά του 7. Στον 1 μήνα ο σκύλος αντιστοιχεί σε μωρό 7 μηνών, στον 1 χρόνο σε παιδί 7 ετών, στα 5 χρόνια σε ενήλικα 35 ετών και στα 10 χρόνια σε ηλικιωμένο άνθρωπο 70 ετών. Άρα στην ουσία με τη μέθοδο αυτή, έχουμε ένα βρέφος 5 μηνών να περπατάει κανονικά και ένα παιδί να ολοκληρώνει την ανάπτυξή του, φτάνοντας στη σεξουαλική ωριμότητα στα 11 του χρόνια! Παράλληλα, έχουμε έναν άνθρωπο που ζει άνετα μέχρι τα 105.
Γι αυτό το λόγο, χρειάζεται να βρεθεί ένας τρόπος να επαναπροσδιοριστεί αυτή η σταθερά, και να είναι ανάλογη με το μέγεθος του ζώου και με το ηλικιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Κι αυτό γιατί τα μικρόσωμα ζώα ενηλικιώνονται πιο γρήγορα (γύρω στους 12 μήνες), έχουν μακρά περίοδο ενήλικης ζωής (10-12 χρόνια) και ζουν μέχρι τα 13-15 έτη. Οι γιγαντόσωμοι σκύλοι από την άλλη πλευρά, έχουν μακρά περίοδο εφηβείας (μέχρι τους 18 μήνες), μικρή διάρκεια ενήλικης ζωής (γύρω στα 5-7 χρόνια) και προσδόκιμο επιβίωσης τα 8 έτη. Άρα δε θα μπορούσε μία σταθερά να ισχύει για όλα τα μεγέθη σκύλων.
Ένας πιο σωστός τρόπος θα ήταν να πολλαπλασιάσουμε με το 10,5 για τα πρώτα 2 έτη ζωής του σκύλου και στη συνέχεια με το 4 για κάθε επόμενο χρόνο στα μικρόσωμα ζώα, με το 6 για τα μεγαλόσωμα και με το 8 για τα γιγαντόσωμα, για παράδειγμα:
Για έναν σκύλο μικρόσωμο 10 ετών,
(τα πρώτα 2 χρόνια) 2 * 10,5 = 21
(τα επόμενα 8 χρόνια) 8 * 4 = 32
21 + 32 = 53 ανθρώπινα έτη.
Παρ’όλα αυτά υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να μεταβάλλουν το αποτέλεσμα αυτού του υπολογισμού και το προσδόκιμο ζωής του σκύλου μας γενικότερα.
Οι πιο σημαντικοί παράγοντες:
- Η φυλή του σκύλου. Καθορίζει τη σωματική διάπλαση του σκύλου, το προσδόκιμο επιβίωσης και τα πιθανά πρoβλήματα υγείας καθαροαιμότητας της φυλής.
- Η διατροφή του σκύλου. Αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης αν είναι ισορροπημένη, καλής ποιότητας και σωστά κατανεμημένη κατά τη διάρκεια της ημέρας.
- Το επίπεδο άσκησης του σκύλου. Αν το ζώο ασκείται επαρκώς, ανάλογα με τη φυλή του, μειώνονται οι πιθανότητες να εμφανίσει κάποιο πρόβλημα υγείας και του προσδίδει καλύτερη ποιότητα ζωής.
- Η στείρωση του σκύλου. Η στείρωση προστατεύει τον θηλυκό (κυρίως) σκύλο από πολλά προβλήματα υγείας και έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την ποιότητα αλλά και τη διάρκεια ζωής του σκύλου.
- Το περιβάλλον διαβίωσης του σκύλου. Επηρεάζει άμεσα την υγεία του, δυσμενώς αν το ζώο ζει μόνιμα έξω, απροστάτευτο από κινδύνους και ασθένειες.
- Η κτηνιατρική φροντίδα που παρέχεται στον σκύλο. Αποτελεί κύρια αιτία επιμήκυνσης του προσδόκιμου επιβίωσης των κατοικίδιων ζώων τα τελευταία χρόνια και σημαντικότατος παράγοντας που επηρεάζει τη διατήρηση της ποιότητας ζωής του ζώου, μέχρι και τις τελευταίες του μέρες.
Παρακάτω παρουσιάζεται ένας συγκεντρωτικός πίνακας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω:
Περισσότερα θέματα για σκυλιά εδώ.