Από το αρχαίο ελληνικό παλαιός φωνητικά με συμπροφορά («συνίζηση») τού -αι- και τού -ο- σε έναν φθόγγο (paleós > paljós) προέκυψε σε νεότερα χρόνια ένας ημιφωνικός φθόγγος, κάτι σαν [ i ] που πρέπει να απλογραφηθεί με -ι- και όχι με -η- (το οποίο είναι σαν να αποδίδει το μακρό αι, που όμως ήταν ένα απλό e, όταν έγινε η συνίζηση !). Σε τέτοιες περιπτώσεις έχουμε το ίδιο φαινόμενο που έδωσε το μηλιά από το μηλέα,το γενιά από το γενεά,το φωλιά από το φωλεά κ.ά. Συνεπώς το σωστό είναι παλιός κι όχι παληός.
Ό,τι ισχύει για το παλιός ισχύει και για λέξεις όπως : ελιά ( < ελαία), δίκιο( < δίκαιο), πανώριος (< ωραίος) κ.ά.
Δείτε περισσότερα γλωσσικά λάθη εδώ.