Ένας, πωλητής, ένας διοικητικός και ο μάνατζερ πήγαιναν για γεύμα, όταν βρίσκουν στο δρόμο ένα παλιό λυχνάρι. Το τρίβουν και βγαίνει ένα τζίνι. Το τζίνι λέει:
-Θα δώσω στον καθένα σας από μια επιθυμία.
-Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος, πετάγεται ο διοικητικός. Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα speed-boat χωρίς να έχω καμία έννοια.
Πουφ, και εξαφανίστηκε.
-Εγώ τώρα, εγώ τώρα, πετάγεται ο πωλητής. Θέλω να είμαι στη Χαβάη, ξαπλωμένος σε μια παραλία με την προσωπική μασσέρ μου, μια ατέλειωτη προμήθεια από Πίνα Κολάδας και τον έρωτα της ζωής μου.
Πουφ, πάει κι αυτός.
-Ο.Κ. είναι η σειρά σου, λέει το τζίνι στον μάνατζερ.
Ο μάνατζερ λέει:
-Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα.
-Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος, πετάγεται ο διοικητικός. Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα speed-boat χωρίς να έχω καμία έννοια.
Πουφ, και εξαφανίστηκε.
-Εγώ τώρα, εγώ τώρα, πετάγεται ο πωλητής. Θέλω να είμαι στη Χαβάη, ξαπλωμένος σε μια παραλία με την προσωπική μασσέρ μου, μια ατέλειωτη προμήθεια από Πίνα Κολάδας και τον έρωτα της ζωής μου.
Πουφ, πάει κι αυτός.
-Ο.Κ. είναι η σειρά σου, λέει το τζίνι στον μάνατζερ.
Ο μάνατζερ λέει:
-Θέλω αυτούς τους δύο πίσω στο γραφείο μετά το γεύμα.
Ηθικό Δίδαγμα: Πάντα να αφήνεις το αφεντικό σου να μιλάει πρώτο.