Επαναληπτικά σχόλια στα Αρχαία από μετάφραση (Ομήρου Οδύσσεια) για την ραψωδία ε 212 - 251 (Α' Γυμνασίου)

ΣΤΙΧΟΙ  212-251

Καλυψώ: Βλέπουμε εδώ την τελευταία προσπάθεια τη Καλυψώς να πείσει τον Οδυσσέα να μείνει μαζί της: α) Του λέει ότι αν φύγει θα περάσει πολλά παθήματα,

β) του προσφέρει τον εαυτό της και την αθανασία (!), γ) όταν βλέπει ότι δεν καταφέρνει αυτό που θέλει, χάνει την αυτοπεποίθησή της καθώς νοιώθει να απειλείται από μια θνητή και παρουσιάζει το τελευταίο επιχείρημά της, ότι δηλαδή οι θνητές δεν πρέπει να συγκρίνονται με τις θεές.

Οδυσσέας: Απαντάει στα επιχειρήματα της θεάς με αντίστροφο τρόπο. α) Έξυπνα προλαβαίνει κάθε κακή αντίδραση της θεάς. Τονώνει το ηθικό της Καλυψώς και τη διαβεβαιώνει για την υπεροχή της. Δείχνει σωφροσύνη. Ικανοποιεί τη ματαιοδοξία της θεάς λέγοντας ότι είναι προσωπικό του θέμα η επιθυμία να επιστρέψει στην πατρίδα του. β) Αγνοεί την προσφορά της αθανασίας κάνοντας ότι δεν την άκουσε, γ) Όσο για το θέμα των ταλαιπωριών, ο Οδυσσέας υποστηρίζει ότι θα τις αντιμετωπίσει όπως και όλες τις προηγούμενες. Δείχνει μεγάλη καρτερικότητα.

στίχ. 212-251: Είναι μια από τις ωραιότερες αναμετρήσεις ανάμεσα σε θεό και άνθρωπο. Αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι ο θεός έχει κατεβεί στο επίπεδο του ανθρώπου, έχει πάθη, ζήλια, ανασφάλειες, ανθρώπινες αδυναμίες, ενώ ο θνητός έχει θεϊκή αποφασιστικότητα και σταθερότητα.

Ο Οδυσσέας επιλέγοντας να φύγει χάνει: α) το υπέροχο νησί β) όλα όσα του προσφέρει η Καλυψώ: δηλ. να μοιράζεται σαν ίσος με ίσο το τραπέζι και το κρεβάτι της θεάς (μόνο η τροφή διαφέρει). Του προσφέρει επίσης και την αθανασία.